NİĞDE İL KÜLTÜR VE TURİZM MÜDÜRLÜĞÜ

Atasözleri

Her kayada bir yel eser, gönül umduğu yere küser.
Aşığın kırk, kırk para, ama ütülmesi ayıp.
Koça boynuz yük değildir.
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık.
Yapalağın yavrusu, gözüne şahin görünür.
Al kaşağıyı gir ahıra, yarası olan gocunur.
Yattığı ahır sekisi, söylediği İstanbul Türküsü.
Akıllı düşünene kadar, deli vurur, yatırır.
Al Allah delini, zapteyle kulunu.
Allı evlendi, güllü gelin oldu.
Anası elden geldi, danası ele gidecek.
Aba vakti yaba, yaba vakti aba.
Aptal ata binmiş, bey oldum sanmış
Aptalın karnı doyunca gözü yolda olur.
Acele etsen de is olacağına varır
Acemi nalbant gavur eşeğinde öğrenir.
Acı acıya, su sancıya, kes avrat bir soğan daha.
Acı dil insanı dinden, tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır.
Acı patlıcanı kırağı çalmaz.
Aç doymam sanır, tok acıkmam sanır.
Aç it fırın damı deler.
Açma kutuyu, söyletme kötüyü.
Adam adama lazım olur.
Adamın alası içinde, hayvanın alası dışındadır.
Baskısız çalıyı yel alır.
Bahar derdi, güz derdi, oğlan derdi, kız derdi.
Bağa bak üzüm olsun, istemeye yüzün olsun.
Bir tuzsuz bir tuzluyu, yalaya yalaya tüketir.
Bir çiçekle yaz olmaz.
Çanağında ziftin olsun, Bağdat'tan alıcısı gelir.
Çıktı Şubat, girdi Mart,al döşeğini yerine yat
Dost kusura bakmaz,düşman hizmet beğenmez.
Deli kendinden deliyi görünce, deyneğini saklar.
Düşmanın karınca bile olsa, sen onu merdane bil.
Dert iğneyle girer, çuvaldızla çıkmaz.
Geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye.
Gevezeyi cehenneme almışlar, odun yaş diye bağırmış.
Gelin ata binmiş, gör kimin kapısı.
Hacı emmim eşeğe binmiş, ayakları yerde sürünür.